Kitesurfing na Sycylii

Jeśli zdecydujecie się na wyprawę na Sycylię do Lo Stagnone, żeby uprawiać kitesurfing, poniżej znajdziecie kilka uwag dotyczących spotu i okolic.

Zalety:

Płaska, ciepła i płytka woda
Miękki podłoże bez kamieni
Większość część roku można pływać w boardshortach i lycrze
Stabilne, słabe i średnie wiatry, dzięki termice nieco mocniejsze od prognoz
Na spocie często pływa europejska czołówka kitesurferów
Jest co zwiedzać i robić, gdy nie wieje

Wady:
Słaba infrastruktura spotów (brak przebieralni, działających pryszniców)
Wąska część do nauki początków
W środkowej części spotu błotniste dno
Brak miejsc do wypoczynku dla osób towarzyszących
Stosunkowo niewiele miejsc noclegowych przy samym spocie
Brak rescue

Niebezpieczeństwa:
Parzące algi (na większość ludzi nie działają)

Lokalizacja

Na zachodnim krańcu Sycylii, między miejscowościami Trapani i Marsalą, znajduje się rozległa płytka laguna Lo Stagnone zamknięta wyspą Isola Grange. To idealne miejsce na kitesurfng. Większość spotów kite’owych mieści się pomiędzy wyspą Santa Maria, przecinającą lagunę na pół, a miejscowością Birgi Vecchi. Pływać można teoretycznie od San Teodoro do Marsali.  Przy odpływie laguna przy San Teodoro wysycha czasowo, a poniżej wyspy Santa Maria pojawiają się wystające i ukryte pod wodą kamienie, które mogą stanowić niebezpieczeństwo dla pływających. Niedaleko Marsali przy końcu wyspy Grande jest również spot wykorzystywany przez lokalna szkółkę kitesurfingu.

Połączenia z Polski

Do Lo Stagnone najłatwiej dostać się liniami Ryanair, latającymi z Warszawy (Modlina) i Krakowa. Samoloty lądują na lotnisku w Trapanii położonym właściwie na tyłach Birgi, skąd można by dojść na spot na piechotę. Na lotnisku mieści się kilka wypożyczalni oferujących całkiem przystępne cenowo samochody. Samoloty latają do Polski od końca marca do końca października, a odpowiednio wcześnie kupiony lot w dwie strony kosztuje około 500 zł

Woda

Woda w lagunie w najgłębszym  miejscu sięga do piersi, ale w przeważającej większości maksymalnie do bioder. Jej poziom zależy od pływów i bywają dni, gdy trzeba odejść od brzegu, żeby wystartować, nie hacząc finami o dno. Podłoże od strony stałego lądu jest piaszczyste, twarde i porośnięte krótką „morską trawą”. Mniej więcej od jednej trzeciej szerokości zaczyna się robić grząsko. Dno przypomina polskie błotniste zalewy. W niczym nie przeszkadza to w pływaniu, jednak jeśli przyjdzie nam tam stanąć, nogi zapadają się do kolan w mule. Przy wyspie dno znowu zaczyna się robić twardsze. W okolicy wyspy Santa Maria praktycznie nie ma przeszkód na wodzie i pod nią. Jest jeden krótki pomost i przy nim kilka łódek. Woda w lagunie do końca października jest niezwykle ciepła. Właściwie, poza niewielkimi wyjątkami, nie trzeba korzystać z pianki. Prawie zamknięta, płytka laguna poddana działaniu słońca zawiera niezwykle zasoloną wodę, co odczujecie na pewno na skórze i sprzęcie. Nie na darmo w okolicy znajduje się kilkadziesiąt wysalarnii pozyskujących sól morską. Z powodu płytkiej wody na spotach praktycznie nie ma windsurferów!

 

 

Wiatr

Lo Stagnone to idealne miejsce na kitesurfing. Od wiosny do jesieni przeważają wiatry północne wiejące równolegle do lądu, z rzadka południowe i sporadycznie zachodnie. W większości są to wiatry słabe i umiarkowane wzmacniane przez lokalną termikę  o jakieś trzy węzły w stosunku do prognoz. Wiatr często zaczyna wiać dopiero od południa i wieje do zachodu słońca. Od czasu do czasu pojawia się gorący i mocny wiatr Scirocco, pędzący drobinki pyłu z nad Sahary, które wieje z reguły kilka dni. Zdarzają się stabilne wersje Scirocco o stałej prędkości około 25 węzłów, ale też nierzadko porywiste o podstawie 30 węzłów z porywami do 50, które nadają się dla naprawdę doświadczonych surferów. Pływać można przy każdym kierunku, bo woda jest płytka i zawsze można na piechotę wrócić na brzeg, jednak kierunek zachodni jest najmniej bezpieczny, bo wtedy większość ludzi pływa w wąskim pasie płytkiej wody z twardym dnem i często dochodzi do splątań latawców.

 

Bezpieczeństwo

W wietrzne dni na wodzie znajduje około 200 latawców rozłożonych po całej długości laguny. Jeśli jesteście samodzielnymi kitesurferami, z pewnością znajdziecie wolne i bezpieczne miejsce do pływania. Jeśli uczycie się pływać, będziecie raczej pozostawać w najbardziej zatłoczonej części z twardym dnem. Niestety uczących się tam jest dużo i sytuacje, w których dochodzi do splątania linek są dość częste, dlatego lepiej korzystać z nadzoru instruktora. Ze względu na płytką wodę na spocie nie ma praktycznie rescue w postaci pontonu czy motorówki. Jeśli coś się dzieje, musicie wykonać procedurę selfrescue, złapać latawiec i dojść na piechotę do brzegu, albo liczyć na pomoc instruktora. Beach boye z reguły zajęci są startowaniem i lądowaniem latawców, albo ważniejszymi sprawami, niż obserwowaniem wody. Warto mieć ze sobą kask. Sytuacje, gdy uczący lądują przypadkowo latawce na głowach osób postronnych, nie należą do rzadkości. Musicie też zachować szczególną ostrożność, gdyż pływający często nie respektują prawa drogi. Jak to mówią, we Włoszech na wodzie i na drodze przepisy są tylko wskazówką jak trzeba się zachować.
W wodzie laguny znajdują się parzące algi, które, na przeważającą liczbę surferów, nie działają. W ciągu dwóch miesięcy ani razu nie miałem z tym problemu, ale widziałem dwie kobiety o jasnej karnacji z punktową wysypką, podobną do poparzenia pokrzywą, która dość szybko przechodzi po zastosowaniu cytryny czy aloesu. Jeśli okaże się, że jesteście uczuleni, potrzebujecie leginsów lub cienkiej długiej pianki.

Infrastruktura

Startowiska wyposażone są w kompresory do pompowania latawców i obciążniki. Nie we wszystkich szkółkach na spocie znajdują się przebieralnie. Brzegi spotów są często wysokie i gliniasto-kamieniste, więc ich powierzchnia wykładana jest, z rzadko czyszczoną, sztuczną trawą. Jeśli nie chcecie pokaleczyć nóg o kamiennie, musicie korzystać z klapek. Z uwagi na dużą liczbę użytkowników latawców z reguły startuje się z wody. Po podpięciu latawca do baru należy zwinąć podpięty bar, podjeść do brzegu i ponownie rozwinąć linki w wodzie. W starcie pomagają, obecni na spocie, beach boye. Przy wejściu na wodę panuje z reguły tłok i trzeba uważać na lądujące latawce.

Na większości spotów brak jest leżaków i parasoli dla osób towarzyszących. Bary, podobnie jak toalety, oddalone są od spotu o kilkadziesiąt metrów. Ta część Sycylii nie ma wody, na bieżąco dostarczanej rurociągiem, a jedynie raz w tygodniu. Do jej magazynowania służą betonowe zbiorniki przy domach. W przypadku wykorzystania zapasów właściciele barów muszą zamawiać dostawy cysternami. Problemy te rzutują niestety na komfort pobytu, gdyż w zainstalowanych na spocie prysznicach brak jest często wody do spłukania ciała, nie mówiąc o umyciu pianki. Na spocie jest kilka parkingów i z reguły nie ma problemu z zaparkowaniem samochodu.

Szkolenie kiesurfingowe

W rejonie Birgi rozlokowane jest kilkanaście szkółek oferujących szkolenia kitesurfingowe. Jest kilka polskich szkół, włoskie, niemieckie i jedna prowadzona przez Czechów. Z pewnością znajdziecie dla siebie odpowiednią. Ceny szkoleń kitsurfingowych są znacznie wyższe niż w Polsce, dochodzące do 60 euro/godzinę. Aktualne oferty musicie sprawdzić w Internecie. W szkołach znajdują się też wypożyczalnie sprzętu. Ciekawostką spotu jest możliwość spotkania włoskiej i europejskiej czołówki zawodników kitesurfingu. Właścicielem jednej ze szkółek jest Alby Rondina, mistrz  Włoch i Europy w kitesurfingu. Na spocie można też było spotkać Aarona Hadlowa, który nakręcił tu film promocyjny „Reflection”.

 

Akomodacja i jedzenie

Przy samym spocie znajdują się dwa niewielkie hotele Santa Maria i Herons Bay oraz kilkanaście kwater na wynajem. Nieco dalej znajdziecie kolejne hotele w rodzaju Torre Lupa i całą rzesze kwater i pensjonatów, jednak lokalizacje te będą wymagały korzystania z samochodu. W odległości kilkunastu kilometrów od spotu znajdują się miejscowości Marsala i Trapanii, w których możecie znaleźć szeroki wybór pensjonatów i hoteli.

W Brigi i najbliższej okolicy znajduje się kilka knajpek oferujących owoce morza, pasty i pizzę. Marsala i Trapanii oraz wznoszące się nad nim Erice mieszczą bogactwo lokali gastronomicznych i cukierni. Będziecie mogli przebierać wśród ich oferty, jednak będąc na Sycylii nie zapomnijcie skosztować słynnych słodkich rurek z serem o nazwie canolli, z których najlepsze oferuje cukiernia Maria Grammatico w Erice. Jak lubicie utopione w tłuszczu i panierze ryżowe kotlety, to powinniście też spróbować lokalnych Arancini.

Atrakcje turystyczne

Jeśli pechowo traficie na brak wiatru, nie będziecie zawiedzeni pobytem. Zarówno Trapanii jak i cała Sycylia oferują całym szereg atrakcji turystycznych. W najbliższej okolicy znajdzie urokliwe kamienne miasteczko Erice górujące nad okolicą, skąd roztaczają się przepiękne widoki. Z Trapani możecie też dostać się wodolotem na pobliskie wyspy Egadyjskie: Levanzo, Favignane i Marettimo, gdzie będziecie mogli aktywnie wypoczywać jeżdżąc na rowerze, pływając, zwiedzając łodzią morskie groty czy nurkując w krystalicznie czystej wodzie. Nieco dalej na północ, między miejscowościami San Vito Lo Capo i Scopelo rozciąga się parka krajobrazowy Zingaro. Jadąc stamtąd na południe możecie zwiedzić ruiny rzymskiego teatru w Segeście i pojechać na plaże do Porto Palo wykąpać się w krystalicznie czystej wodzie. Wracając można też zwiedzić miasteczko Mazarra del Vallo, w którym widać arabskie wpływy. Nieco dalej znajdziecie Palermo z jego zabytkami i unikalnym zbiorem 8000 mumii, przepiękny nadmorski kurort Cefalu i Agrigento. Jeśli zdecydujcie się na dłuższy wypad, to po drugiej stronie wyspy czeka na was aktywny wulkan Etna o wysokości 3340 m, urocze miasteczko Taormina, znane z filmu „Wielki Błekit”, Syrakuzy i znajdująca się przy przeprawie na kontynent Mesyna. Szczegółowe informacje o atrakcjach turystycznych znajdziecie w poniższym artykule: „Co robić, gdy nie wieje na Sycylii”

 

Mimo kilku mankamentów spot w Lo Stagnone jest niewątpliwie jednym z lepszych miejsc do nauki i pływania w Europie, a dzięki tanim połączeniom samolotowym z Polski, stanowi potężna konkurencję dla helskich baz, szczególnie we wrześniu i październiku.